شنبه ۲۹ مرداد ۱۴۰۱ | ۳:۱۷ بعد از ظهر
واقعیت اینکه خواب‌های درهم و اشفته و گوشه‌گیری و گریه‌های بی‌دلیل و با دلیل من رو کاملا داره در مورد سلامت روانم نگران میکنه. به هر طریق و ضرب و زوری که هست باید تا شش هفت ماه اینده از کشور خارج بشم وگرنه نمیدونم چطور دیگه میتونم شرایط رو دوام بیارم.
هیچ وقت انقدر در مواجهه با ج الف ناتوان و شکسته نبودم. هیچ وقت. برای من اینجا با تمام خوبی‌ها و بدی‌هاش فقط شده مایه عذاب و روانی که ذره ذره داره نابود میشه.
دسته‌بندی نشده | نوشته شده توسط پریسا
دیدگاهتان را بنویسید