پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰ | ۱۰:۲۳ قبل از ظهر
کاش با من صادق بودی. من رو قوی نمیخواستی. کاش این امیدهای پوچ رو داخل جعبه‌ی پاندورای زندگی من نمیگذاشتی. کاش بهم میگفتی روبرو همه چیز پوچه که توی زر ورق امید پیچیدنش. من هم یکبار برای همیشه خلاص میشدم از تاوان دادن بابت امیدهای بیشمارم و این زره فولادی که به تن کردم رو درمیاوردم و برای همیشه قفس امیدی که دور من ساختی رو ترک میکردم. کاش با من صادق بودی. کاش من روی انقدر قوی نمیخواستی.
دسته‌بندی نشده | نوشته شده توسط پریسا
دیدگاهتان را بنویسید