“هو”

میدانی به جد معتقدم دوام تمام محبت‌های دنیارا احترام تعیین میکند…عشق هم بدون احترام میشکند….دوست داشتن بدون احترام مثل کلمات بی اصل و نسب  و تقلیدی نویسنده‌های کوچک است…تمام روابطی که برایم باقی مانده‌اند روابطی بوده‌اند که همیشه با احترام سخن گفته‌ایم حتی اگر اختلافی بوده باشد…

نشسته‌ام تبریک‌های تولدم را مرور میکنم…آدم‌هایی که مرا یادشان بوده ….خودم را مرور میکنم!…به اینکه چقدر کم قدرم! خیلی وقت‌ها آدم‌هایی که خوبی‌هایم را میبینند به جای ارج نهادن و شکر کردنشان دهان به شکوه و گلایه گشوده‌ام … مگر نه اینکه همیشه از سر احترام بوده‌اند و همیشه محبتشان به راه بوده؟ مگر یک آدم از دوست چه میخواهد؟