ببین این ستاره های بالا سرتو. اره همینا…همینا که بچه بودیم فکر میکردیم ستاره‌ی بخت و‌خوشبختیمون تو فلان صورت فلکیه…همینا که شب به شب میشستیم پاشونو، کله رو میگرفتیم بالا و حظظظظ میکردیم…همونا که عکسشونو را به را میزدیم رو در و دیوار اتاق و فکر میکردیم تو زمین و اسمون معلقیم…کسی نبود یادمون بده آقا این ستاره‌های بخت و‌خوشبختی خیلی وقته که مردن…بعدشم که فهمیدیم، مگه باورمون میشد…

…..

+میدونی اولین چیزی که عاشقش شدم آسمون ِ شب بود؟ پر هیبت…عظیم…پر از رمز و راز…

-(سکوت)