شب و اتوبان خلوت  و تاکسی سبز رنگ و من و خستگی و صدای سیمین غانم که از بلندگوهای ماشین پخش میشد و سه تا خانم صندلی عقب که داشتن ریز ریز پچ پچ میکردن. سرمو تکیه دادم به پشتی ِصندلی و چشمامو بستم…. انقدر همه چیز آروم و منفصل از تمام اتفاقات پشت سرم بود که کاش این لحظه تا ابدیت ادامه داشت..